O ile wiele już napisano o pierwszej odsłonie SGP w Warszawie to o fińskiej odsłonie już wiele słów należałoby dodać. O ile sam wynik zawodów nie jest zaskoczeniem, bo zarówno sam zwycięzca Niki Pedersen jak i kolejni na podium: Tai Woffinden i Andreas Jonsson oraz tuż za podium Jarek Hampel, prezentowali bardzo wysoki i wyrównany poziom. Trochę martwi nierówna forma Krzysia Kasprzaka, który po trzech biegach miał komplet 9 pkt. (3,3,3) wygrywając m.in z Nikim Pedersenem, to kolejne biegi były totalną porażką (0,1,0).
Wiele do życzenia pozostawiało przygotowanie samego toru. Nienauczeni dotychczasowymi doświadczeniami (np. po SGP w Warszawie) kolejna odsłona nastąpiła – podobnie jak przed rokiem, także teraz tor czasowy w Tampere w Finlandii. Problemy z płynnym pokonywaniem łuków mieli tak wielcy mistrzowie, jak Greg Hancock. O ile pierwsza część zawodów odbyła się w miarę płynnie na równym jak stół torze, od od mniej więcej połowy tor stał się podsuszoną nierówną powierzchnią z dużą ilością wyrw i kolein. Najbardziej ucierpiał Tomas H. Jonasson – który w trzecim swoim starcie upadł doznając kontuzji kolana.
Pozostaje nadal pytanie na które nie udało się znaleźć odpowiedzi: dlaczego w Finlandii organizowane są zawody na najwyższym poziomie, skoro nie ma tam iskry tego sportu? Świadczy o tym chociażby ilość kibiców na stadionie (a właściwie puste trybuny, co np. w Polsce jest nie do pomyślenia. Na byle jaki mecz w Ekstralidze przychodzi więcej kibiców niż na GP w Finlandii. Dwa: śnieg i niska temperatura na pewno nie przyczyniły się do podwyższenia rangi widowiska, a co najważniejsze, Finlandię fascynuje się sportami typowo zimowymi – jak hokej, który istotnie jest ich sportem narodowym i nie da się ich przekonać do sportów typu Speedway.
Z jednej strony trudny tor i nieciekawe warunki atmosferyczne, z drugiej strony zmienna forma zawodników na pewno nie pokazały prawdziwych możliwości światowej śmietanki. Dzisiaj kolejna kolejka Ekstraligi zobaczymy co pokaże.
